de Rechtspraak
Rechtbank Rotterdam
Sector Bestuursrecht

De heer D.

datum 5 oktober 2007
onderdeel T1
ons kenmerk procedurenummer 07 / 1682 WAO STRN T1
bijlage(n) Brief van verweerder d.d. 3 oktober 2007.
onderwerp het beroep van D. te ###

Geachte heer,

Ter completering van uw dossier zend ik u hierbij een kopie van (een) stuk(ken), ontvangen na de verzending van de uitnodiging voor de behandeling van het beroep ter zitting van maandag 8 oktober 2007.

Hoogachtend,
griffier

UWV
BREDA

Rechtbank
Sector Bestuursrecht
ROTTERDAM
Datum -3 OKT 2007
van Klantencontactcentrum T (0900) ###, F (076) ###
Ons kenmerk B&B ### JG4
Uw kenmerk 07/1682 WAO BRO1 T1

Onderwerp
Het beroep van de heer D. te ###

Geachte heer, mevrouw,

Hierbij delen wij u mee dat wij ons niet zullen laten vertegenwoordigen tijdens de zitting van 8 oktober 2007.

Hoogachtend,
Namens de Raad van bestuur
van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen
G4.
beambte bezwaar en beroep

Pleitnotities

Voor de zitting van : 8 oktober 2007, 11.00 uur.
Bij de : Rechtbank Rotterdam, Sector Bestuursrecht
Uw kenmerk : procedurenummer 07 / 1682 WAO STRN T1
Datum : 4 oktober 2007

Edelachtbare Vrouwe, Heer,

1.   Bij het schrijven van mijn beroepschrift wist ik eigenlijk niet waar ik moest beginnen en waar ik moest stoppen. Ik vraag me ook af wat ik nog kan doen om aan de Rechtbank duidelijk te maken hoe onzorgvuldig het UWV al 15 jaar bezig is.

2.   Het dossier is voor een WAO-zaak tamelijk omvangrijk. Waarom dat is, wil ik met een voorbeeld duidelijk maken:
Voordat ik in 1992 op eigen initiatief halve dagen ben gaan werken, heb ik eerst geprobeerd om een week lang iedere dag een half uur te gaan zwemmen. Dat hield ik echter niet vol omdat mijn nekproblemen te sterk opliepen. Ik ben vervolgens toch gaan proberen om halve dagen te gaan werken.
Bij de keuring van 16 december 1992 vond de verzekeringsarts dat het psychisch was en dat het met mijn werk te maken zou moeten hebben. Ik heb toen gezegd hoe het dan kan dat een half uur zwemmen een grotere belasting is dan een halve dag werken. In het rapport staat: "Als het psychisch was, zou het 4 uur werk grotere belasting moeten zijn dan 1/2 uur zwemmen".
Dat soort dingen zijn echter niet serieus genomen, maar juist gebruikt om mij negatief af te schilderen. Met name bij die keuring van 16 december 1992 heeft het Gak haar standpunt bepaald, en daaraan vastgehouden. Pas in 1993 werd ik door een specialist onderzocht, toen ik al in de WAO zat. Die specialist is reumatoloog S8., maar zijn bevindingen en diagnose is door het UWV niet erkend, omdat men te ver op dreef was om toen nog hun standpunt te wijzigen.
Ik denk dan ook dat zo'n 90% van het dossier bestaat uit onjuiste aannamen, het overschrijven daarvan en het tegenspreken daarvan.

Deze beroepsprocedure bestaat uit twee dingen.

Allereerst de uitspraak van de Rechtbank Rotterdam van 17 augustus 2005.

3.   De Rechtbank geeft de opdracht om binnen 6 weken een nieuw besluit op bezwaar te nemen. Dat is niet gebeurd. Een nieuwe beslissing op bezwaar is pas anderhalf jaar later met de nieuwe herkeuring gedaan. Volgens mij is dat op zich al voldoende reden om de beslissing ongeldig te verklaren.

4.   Naar aanleiding van de opdracht van de Rechtbank heeft bezwaarverzekeringsarts O2. twee brieven geschreven, en vooral de brief van 10 oktober 2005 vind ik buitengewoon onzorgvuldig.
Over die brief gaan de punten 5 tot en met 11.

5.   In mijn beroepschrift nadere gronden (van 4 juni 2007) citeerde ik (bij punt 16) deze zin uit de brief van bezwaarverzekeringsarts O2.: "Weliswaar is het aannemelijk dat de door hem ervaren klachten een nadelig effect hebben op zijn energetische vermogens, echter dit effect is van secundaire aard en kan niet leiden tot het stellen van een urenbeperking binnen de kaders van de richtlijn".
En ik schreef in mijn beroepschrift dat dat volgens mij niet in de standaard staat en niet de bedoeling van de standaard is. Het UWV heeft daar niet op gereageerd, en dat was toch echt wel nodig geweest. Wat bezwaarverzekeringsarts O2. hier beweert is in strijd met de standaard "verminderde arbeidsduur", en door te schrijven over een nadelig effect op mijn energetische vermogens, geeft hij zelf aan dat die standaard juist wel toegepast had moet worden.

6.   Volgens die standaard moet onderzocht worden hoe iemand functioneert en hoe de voorgeschiedenis was. Dus het "dagverhaal", "historie van het functioneren", "keuzevrijheid", "herstelgedrag", "consistentie", etc. moet worden nagegaan. In de standaard staat (op bladzijde 23 bij punt 6.8): "In de rapportage moet de verzekeringsarts zijn conclusies onderbouwen volgens bovenstaande werkwijze en indicaties". Dat is duidelijk niet gebeurd. En bezwaarverzekeringsarts O2. heeft mij ook nooit gezien.

7.   De opvattingen van bezwaarverzekeringsarts O2. over mijn klachten raken sowieso kant nog wal, omdat hij van "functionele nekklachten" uit gaat. En dat komt van verzekeringsarts L6., die een functionele stoornis verdraaide naar functionele klachten. Het Tuchtcollege heeft daarvan gezegd dat hij daarmee fout zat.
(Om precies te zijn: verzekeringsarts L6. verdraaide het lichamelijke "mechanisch-funktionele stoornis" naar het psychische "functionele nekklachten").

8.   Bezwaarverzekeringsarts O2. laat de urenbeperking weg door te stellen dat de urenbeperking maar als een minimum aantal uren moet worden opgevat. Ik vind dat zeer onzorgvuldig. Daarom heb ik hem gevraagd om dat hier te komen uitleggen. Ik heb hem ook gevraagd of dan de vorige verzekeringsartsen die aan de 6 uur per dag vasthielden dan allemaal bedoelden dat het eigenlijk 8 uur per dag zou moeten zijn.
Op deze vragen krijg ik vanzelfsprekend geen antwoord.

9.   Bezwaarverzekeringsarts O2. schrijft dat de urenbeperking voor mijn eigen werk zou gelden, en niet voor ander werk. Als dat een serieus argument zou zijn, dan zou hij moeten kunnen uitleggen, wat er dan met mijn eigen werk aan de hand zou zijn, als alleen voor dergelijk werk een urenbeperking zou gelden.
Maar ook daarop kan natuurlijk geen antwoord gegeven worden.

10.   Bezwaarverzekeringsarts O2. schreef ook een brief (d.d. 2 maart 2006) aan de Centrale Raad van Beroep, die inhoudelijk overeen komt. De Centrale Raad van Beroep noemt in haar uitspraak (d.d. 4 juli 2006) die brief, maar gaat er verder niet op in.

11.   Het gevolg van de brieven van bezwaarverzekeringsarts O2. is echter wel, dat nu opeens alle verzekeringsartsen vinden dat de urenbeperking van 6 uur per dag kan vervallen.

Het tweede onderdeel is de keuring volgens het aangepaste schattingsbesluit.

12.   In een brief (van 24 februari 2006) aan verzekeringsarts K4. refereerde ik aan een advertentie die het UWV in de krant plaatste. Ik heb die krant meegenomen. Daarin schrijft het UWV die ze de herbeoordeling "zeer zorgvuldig" uit zal voeren. Ook in de rapporten probeert het UWV zo'n beeld te schetsen door woorden te gebruiken zoals: "gemotiveerd", "zorgvuldig", "zeer helder" etc. Maar als die franje weggelaten wordt, dan is er volgens mij nauwelijks samenhang, dan is de zorgvuldigheid ver te zoeken en vooral een goede onderbouwing ontbreekt.

13.   Net als bij bezwaarverzekeringsarts O2. zijn ook de dingen die verzekeringsarts K4. opschrijft een reden om juist wel de standaard "verminderde arbeidsduur" toe te passen. Hij schrijft zelfs dat hij mijn klachten consistent vind (op bladzijde 8 van zijn medisch onderzoekverslag van 3 februari 2006, vierde versie). Hij doet echter ook veel moeite om het rapport van reumatoloog S8. af te zwakken.

14.   Verzekeringsarts K4. reduceert de bevindingen van reumatoloog S8. tot "houdingsproblematiek" en hij verzint de diagnose "somatoforme stoornis". Vervolgens schrijft hij (op blz. 9 van zijn medisch onderzoekverslag, vierde versie) dat een vermindering van de energetische belastbaarheid bij geen van de genoemde diagnoses aannemelijk is te achten. Dat is rechtstreeks in strijd met de standaard "verminderde arbeidsduur", omdat daar duidelijk staat dat: "de diagnose is geen criterium" (halverwege blz. 13), waarbij het woord "geen" nog eens benadrukt is door het cursief te maken. Ook de bij de versie die het UWV op het internet heeft staan is het woord "geen" cursief geschreven. Bij datzelfde punt in de standaard staat ook: "er zijn geen diagnoses bekend waarvan gesteld kan worden dat er geen urenbeperking mee gepaard kan gaan".

15.   Daarom schreef ik een brief (van 24 februari 2006) aan verzekeringsarts K4. over mijn problemen door de druk op mijn nek. Omdat hij het rapport van reumatoloog S8. zo sterk afzwakt is het van belang dat hij zich daarover uitspreekt. Maar mijn vragen daarover wil hij (in zijn brief van 22 maart 2006) niet beantwoorden. In mijn oproep (van 12 september 2007) aan hem stel ik die vragen nog eens, en voor alle duidelijkheid schrijf ik erbij: "Het gaat daarbij vanzelfsprekend om mijn nekproblemen, die o.a. door reumatoloog S8. zijn verwoord". In zijn antwoord (van 17 september 2007) schrijft hij echter opnieuw dat hij geen discussie wil over nekproblemen in het algemeen.
Het gevolg is dat hij geen antwoord op mijn vragen wil geven, niet in algemene zin, en niet voor mij specifiek. Naar mijn mening volgt daar automatisch uit dat hij dan niet met al mijn klachten rekening heeft gehouden.

16.   Verzekeringsarts K4. vertelde dat hij zich niet met de opdracht van de Rechtbank Rotterdam in de uitspraak van 17 augustus 2005 bezig hield (zoals ik al schreef in mijn beroepschrift nadere gronden van 4 juni 2007, bij punt 11). Toch gebruikt hij nu net die uitspraak om mijn klachten nog minder serieus te nemen, als hij schrijft: "Gelet op deze opbouw van de uitspraak d.d. 23-08-05 en de eerdere uitspraak van 2004 acht ik het onwaarschijnlijk, dat een negatieve bijstelling van de urenbeperking voor de hand zou liggen" (zoals ik al schreef in mijn bezwaarschrift van 15 mei 2006, bij punt 15). De Rechtbank Rotterdam vond de beslissing van het UWV onzorgvuldig, onder andere omdat bezwaarverzekeringsarts D2. geen onderbouwing voor de urenbeperking durfde te geven.
Dus hiermee gebruikt het UWV, via de uitspraak van de Rechtbank, hun eigen onzorgvuldigheid om mijn klachten nog minder serieus te nemen.

17.   Volgens mij is ook de bezwaarprocedure onzorgvuldig. Op mijn bezwaarschrift wordt nauwelijks gereageerd. Bezwaarverzekeringsarts H9. heeft mij ook nooit gezien. Zij herhaalt (in haar brief van 6 februari 2007) wat verzekeringsarts K4. heeft geschreven en verwijst zelfs naar de brief van bezwaarverzekeringsarts O2. (van 10 oktober 2005). Ook in beroep voert het UWV geen serieus verweer.

18.   Door het UWV wordt regelmatig geschreven dat ik met nieuwe medische gegevens moet komen. Waarom dat niet lukt, wil ik hier uitleggen.

19.   Allereerst betwijfel ik of een arts met zo'n dossier nog objectief kan zijn.
In de tweede plaats ben ik beperkt wat reistijd betreft.
Maar ook eenvoudige dingen lukken niet, zoals bijvoorbeeld een neuro-psychologisch onderzoek. En vanaf 1998 heb ik pijnstillers (die ik gebruik als het nodig is), maar het is me nog nooit gelukt om met een arts serieus over de bijwerkingen te praten.

20.   In het verleden heeft mijn advocaat contact gezocht met allerlei mensen en instanties, maar degene die interesse toonde haakte af. Dat kwam waarschijnlijk door het dossier.
Er is ook een beroep gedaan op twee medische adviesbureaus. Maar de artsen daarvan staarden zich blind op de rapporten van psycholoog K7. en psychiater E2. en gingen dat zelfs nog erger maken.

21.   Ik heb zelf telefonisch met twee artsen gesproken die mij wel wilden onderzoeken. Maar zij zitten allebei niet in de buurt, en ik vind het onverantwoord om de reis naar hen te maken.

22.   Het is de taak van het UWV om zorgvuldig mijn mogelijkheden en beperkingen te bepalen. Naar mijn mening is dat nog nooit gebeurd. Deze beslissing is volgens mij wel erg onzorgvuldig, mede omdat het de onzorgvuldigheden uit het verleden omvat, en omdat het UWV de opdrachten van de Rechtbank negeert.

23.   Vanwege alle onzorgvuldigheden wil ik u daarom vragen om op beide onderdelen niet akkoord te gaan met deze beslissing van het UWV.

Hoogachtend,
D.

(vergoeding ter griffie laten vaststellen voor de personen die ik heb opgeroepen ?)

de Rechtspraak
Rechtbank Rotterdam
Sector Bestuursrecht

Aantekenen

De heer D.

datum 6 november 2007
onderdeel T1
ons kenmerk procedurenummer 07 / 1682 WAO STRN T1
onderwerp het beroep van D. te ###

Geachte heer,

Hierbij zend ik u een kopie van de uitspraak van de rechtbank waarbij op bovenvermeld beroep is beslist.

Hoogachtend, griffier

uitspraak

RECHTBANK ROTTERDAM

Sector Bestuursrecht
Enkelvoudige kamer

Reg.nr.: WAO 07/1682-STRN

Uitspraak in het geding tussen

D., wonende te ###, eiser,

en

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (vestiging Breda), verweerder.

1   Ontstaan en loop van de procedure
Naar aanleiding van de aanvraag van eiser om (voortzetting van zijn) uitkering ingevolge de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (hierna: WAO), berekend naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 45 tot 55%, heeft verweerder bij besluit van 16 juli 2004 eiser meegedeeld dat hij met ingang van 1 juni 2004 recht heeft op uitkering, berekend naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 55 tot 65%.

Tegen dit besluit (hierna: primair besluit I) heeft eiser bij brief van 12 augustus 2004 bezwaar gemaakt.

Bij besluit van 18 februari 2005 heeft verweerder het bezwaar ongegrond verklaard. Het tegen dit besluit ingestelde beroep is bij uitspraak van 17 augustus 2005 door de rechtbank gegrond verklaard (reg.nr WAO 05/1394). Verweerder is opgedragen om binnen 6 weken na verzending van de uitspraak een nieuwe beslissing te nemen op het bezwaar van eiser met inachtneming van deze uitspraak.
Tegen deze uitspraak is geen hoger beroep ingesteld.

Bij besluit van 7 april 2006 (hierna: primair besluit II) heeft verweerder eisers WAO-uitkering met ingang van 7 juni 2006 herzien naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 15 tot 25%.

Tegen dit besluit heeft eiser bij brief van 15 mei 2006 bezwaar gemaakt.

Bij besluit van 2 april 2007 heeft verweerder eisers bezwaren gericht tegen de primaire besluiten I en II ongegrond verklaard.

Tegen dit besluit (hierna: het bestreden besluit) heeft eiser bij brief van 8 mei 2007, aangevuld bij brieven van 4 juni 2007, 1 augustus 2007 en 12 september 2007, beroep ingesteld.

Verweerder heeft bij brief van 26 juni 2007, aangevuld bij brief van 26 september 2007, een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 8 oktober 2007. Eiser was aanwezig. Verweerder is met kennisgeving niet verschenen.

2   Overwegingen
Geheel of gedeeltelijk arbeidsongeschikt in de zin van artikel 18, eerste lid, van de WAO is degene die als rechtstreeks en objectief medisch vast te stellen gevolg van ziekte of gebreken geheel of gedeeltelijk niet in staat is om met arbeid te verdienen, hetgeen gezonde personen, met soortgelijke opleiding en ervaring, ter plaatse waar hij arbeid verricht of het laatst heeft verricht, of in de omgeving daarvan, met arbeid gewoonlijk verdienen.
Ingevolge artikel 18, vijfde lid, van de WAO wordt onder de eerstgenoemde arbeid verstaan alle algemeen geaccepteerde, dus gangbare arbeid, waartoe de verzekerde met zijn krachten en bekwaamheden in staat is.

De arbeidsongeschiktheidsuitkering wordt ingevolge artikel 36, eerste lid, van de WAO herzien wanneer degene, aan wie zij is toegekend, ingevolge het bij of krachtens deze wet bepaalde voor een hogere of lagere uitkering in aanmerking komt.

Ingevolge artikel 42, eerste lid, van de WAO gaat de herziening in op de dag, met ingang van welke de belanghebbende ingevolge het bij of krachtens deze wet bepaalde voor een hogere of lagere uitkering in aanmerking komt.

In het Schattingsbesluit arbeidsongeschiktheidswetten worden regels gesteld betreffende de vaststelling van de mate van arbeidsongeschiktheid ingevolge de WAO.

Ten aanzien van de handhaving van primair besluit I:

De rechtbank Rotterdam heeft in haar uitspraak van 17 augustus 2005 geoordeeld dat, gelet op het gestelde door eiser in bezwaar en beroep en gelet op het gestelde in de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 19 november 2002, de (bezwaar)verzekeringsarts onvoldoende gemotiveerd heeft om welke reden de urenbeperking voor eiser gehandhaafd dient te blijven. Gelet op de ingangsdatum van de herziening van de arbeidsongeschiktheidsuitkering dient vast komen te staan, na zelfstandig medisch onderzoek, of er lichamelijke dan wel psychische afwijkingen of beperkingen zijn die een urenbeperking ten aanzien van algemeen geaccepteerde arbeid ingaande 1 juni 2004 rechtvaardigen. Voorts heeft de rechtbank in deze uitspraak aangegeven dat de vraag gerezen is in hoeverre van een objectief en onbevangen medisch oordeel bij de bezwaarverzekeringsarts D2. sprake kan zijn, nu zij zowel in primo als tweemaal in bezwaar de rapportages heeft opgesteld, zodat zij dus heeft geoordeeld over haar eigen medische bevindingen. Gelet op het doel van een brede heroverweging in bezwaar en de controlefunctie van die heroverweging acht de rechtbank deze gang van zaken niet zorgvuldig.

Naar aanleiding van deze uitspraak van de rechtbank heeft bezwaarverzekeringsarts O2. dossierstudie verricht en op 10 oktober 2005 een rapport uitgebracht. In dit rapport concludeert de bezwaarverzekeringsarts dat met inachtneming van de Richtlijn "Beperkte Arbeidsduur" er bij eiser geen sprake van een urenbeperking is, omdat niet voldaan is aan één van de drie genoemde indicatiegebieden. Eiser wordt belastbaar geacht conform de functionele mogelijkhedenlijst (hierna: fml) van 5 juli 2005 mits deze aangepast wordt door geen beperkingen te stellen ten aanzien van het aantal uren per dag en het aantal uren per week.

Bij het bestreden besluit heeft verweerder overwogen dat eiser met ingang van 1 juni 2004 geschikt geacht kan worden voor gangbare arbeid, zonder urenbeperking. Omdat het in strijd met de zorgvuldigheid wordt geacht om met terugwerkende kracht (nieuwe) functies te duiden, hetgeen niet kan in verband met de zogenaamde aanzegjurisprudentie, heeft verweerder de herziening van zijn WAO-uitkering per 1 juni 2004 naar een arbeidsongeschiktheid van 55 tot 65% gehandhaafd. Het duiden van fulltime functies per 1 juni 2004 had zeker niet kunnen leiden tot een hogere arbeidsongeschiktheidsklasse.

In beroep heeft eiser - kort gezegd - aangevoerd dat verweerders onderzoeken niet zorgvuldig zijn geweest.

De rechtbank overweegt als volgt.

Beoordeeld dient te worden of verweerder eisers mate van arbeidsongeschiktheid met ingang van 1 juni 2004 terecht heeft vastgesteld op 55 tot 65%.

De rechtbank is van oordeel dat met het rapport van de bezwaarverzekeringsarts van 10 oktober 2005, na zelfstandig medisch onderzoek, voldoende gemotiveerd is waarom er met ingang van 1 juni 2004 geen urenbeperking voor eiser dient te gelden. De rechtbank is van oordeel dat dit onderzoek op zorgvuldige wijze heeft plaatsgevonden. Hetgeen eiser in beroep heeft aangevoerd geeft geen reden het medisch oordeel dat aan het bestreden besluit ten grondslag ligt voor onjuist te houden. Voorts merkt de rechtbank op dat met dit onderzoek van bezwaarverzekeringsarts O2. voldaan is aan het gestelde in de uitspraak van deze rechtbank van 17 augustus 2005 dat een andere bezwaarverzekeringsarts dan D2. een onderzoek in bezwaar had moeten verrichten.

Uit het voorgaande volgt dat verweerder terecht gesteld heeft dat de fml van 5 juli 2004 met uitzondering van de urenbeperking met ingang van 1 juni 2004 voor eiser van toepassing is. De rechtbank is niet gebleken dat de belasting van de voorgehouden functies de mogelijkheden van eiser overschrijdt. De rechtbank merkt voorts op dat verweerder terecht in het bestreden besluit heeft weergegeven dat in verband met de zorgvuldigheid geen nieuwe (fulltime) functies voor eiser geduid kunnen worden voor de datum 1 juni 2004. Tevens is terecht gesteld dat het duiden van fulltime functies niet tot een hogere arbeidsongeschiktheidsklasse had kunnen leiden. Vergelijking van het inkomen dat eiser in de destijds voorgehouden functies zou kunnen verdienen met het inkomen dat hij in zijn eigen werk zou hebben verdiend als hij niet arbeidsongeschikt was geworden, geeft een verlies aan verdienvermogen te zien van 60,8%.

De mate van arbeidsongeschiktheid van eiser is door verweerder bij primair besluit I derhalve terecht en op goede gronden per 1 juni 2004 bepaald op 55% tot 65%.

Nu de rechtbank ook overigens niet is gebleken dat het bestreden besluit, voor zover dit de beoordeling van eisers arbeidsongeschiktheid per 1 juni 2004 betreft, niet in rechte stand kan houden moet het beroep daartegen ongegrond worden verklaard.

Ten aanzien van de handhaving van primair besluit II:

Bij het in rubriek 1 vermelde primaire besluit II heeft verweerder de WAO-uitkering ingaande 7 juni 2006 herzien naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 15 tot 25%.

Verzekeringsarts K4. heeft eiser op 8 december 2005 onderzocht in het kader van de éénmalige herbeoordeling volgens het aangepaste Schattingsbesluit. Naar aanleiding hiervan heeft hij op 3 februari 2006 een definitieve rapportage en een fml uitgebracht. In deze fml zijn onder meer beperkingen aangegeven ten aanzien van persoonlijk functioneren, sociaal functioneren, aanpassingen aan fysieke omgevingseisen, dynamische handelingen en werktijden (zonder urenbeperkingen). De arbeidsdeskundige heeft vervolgens met inachtneming van de mogelijkheden en beperkingen een aantal gangbare functies geduid. Het loon dat met de mediaanfunctie verdiend kan worden ligt 18,93% lager dan het zogeheten maatmaninkomen.

In het kader van de heroverweging heeft de bezwaarverzekeringsarts geconcludeerd dat het onderzoek van de verzekeringsarts zorgvuldig en volledig is geweest en dat de beperkingen die uit dat onderzoek naar voren zijn gekomen voldoende zijn onderkend bij het opstellen van de FML. De bezwaararbeidsdeskundige heeft in het rapport van 29 maart 2007 het voor eiser vastgestelde maatmanloon iets aangepast. Voorts heeft zij drie van de voor eiser geduide functies niet geschikt geacht. Er resteren voldoende functies om de schatting op te baseren. De resterende functies geven een verlies aan verdienvermogen van 19,26%, zodat de door de arbeidsdeskundige vastgestelde arbeidsongeschiktheidsklasse van 15 tot 25% wordt onderschreven.

In beroep heeft eiser, kort weergegeven, aangevoerd dat er onvoldoende beperkingen voor hem zijn gesteld en dat de onderzoeken niet zorgvuldig zijn geweest.

De rechtbank overweegt als volgt.

Beoordeeld dient te worden of verweerder de mate van arbeidsongeschiktheid van eiser met ingang van 7 juni 2006 terecht heeft vastgesteld op 15 tot 25%. Daarbij dient de rechtbank te toetsen of verweerder de beperkingen correct heeft vastgesteld en of eiser, rekening houdend met zijn beperkingen, in staat is gangbare arbeid te verrichten.

Het verzekeringsgeneeskundig onderzoek is gebaseerd op anamnese en eigen onderzoek. De rechtbank is van oordeel dat het onderzoek op zorgvuldige wijze heeft plaatsgevonden. Hetgeen eiser in beroep heeft aangevoerd geeft geen reden het medisch oordeel dat aan het bestreden besluit ten grondslag ligt voor onjuist te houden. In dit verband overweegt de rechtbank dat de bezwaarverzekeringsarts in het rapport van 6 februari 2007 rekening gehouden heeft met de informatie van de behandelend sector.

Uit het voorgaande volgt dat verweerder de functionele mogelijkheden van eiser correct heeft vastgesteld. De rechtbank is niet gebleken dat de belasting van de door de bezwaararbeidsdeskundige resterende voorgehouden functies, de mogelijkheden van eiser overschrijdt.

Vergelijking van het inkomen dat eiser in de voorgehouden functies zou kunnen verdienen met het inkomen dat hij in zijn eigen werk zou hebben verdiend als hij niet arbeidsongeschikt was geworden, geeft een verlies aan verdienvermogen te zien van 19,26%.

De mate van arbeidsongeschiktheid van eiser per 7 juni 2006 is door verweerder bij primair besluit II derhalve terecht en op goede gronden bepaald op 15% tot 25%.

De rechtbank is ook overigens niet gebleken dat het bestreden besluit, voor zover hierbij primair besluit II is gehandhaafd, niet in rechte stand kan houden.

Het beroep van eiser wordt ongegrond verklaard.

Voor een veroordeling in de proceskosten ziet de rechtbank geen aanleiding.

3   Beslissing
De rechtbank,

recht doende:

verklaart het beroep ongegrond.

Aldus gedaan door mr. S17., rechter, en door deze en M9., griffer,
ondertekend.

De griffier: ###
De rechter: ###

Uitgesproken in het openbaar op 31 oktober 2007. 1 november 2007.

Een belanghebbende - onder wie in elk geval eiser wordt begrepen - en verweerder kunnen tegen deze uitspraak hoger beroep instellen bij de Centrale Raad van Beroep, Utrecht. De termijn voor het indienen van het beroepschrift bedraagt zes weken en vangt aan met ingang van de dag na die waarop het afschrift van deze uitspraak is verzonden.

Aan: Rechtbank Rotterdam
Sector Bestuursrecht
t.a.v. de griffier
Rotterdam

Datum: 21 november 2007
Uw kenmerk: procedurenummer 07 / 1682 WAO STRN T1
Betreft: Opvragen proces-verbaal van de zitting.

Edelachtbare Vrouwe, Heer,

Zou u mij het proces-verbaal van de zitting willen toesturen?

Tevens zou ik voor de volledigheid van mijn dossier ook graag kopieën van de volgende stukken ontvangen (deze had ik al eerder opgevraagd met mijn brief van 1 augustus 2007):
• De brief waarin de Rechtbank aan het UWV vraagt om het dossier te sturen en daarin ook vraagt om een inventarislijst.
• Indien er bij het verweerschrift van het UWV, d.d. 26 juni 2007, een begeleidende brief aanwezig was, dan zou ik daar ook graag een kopie van ontvangen.

Bij voorbaat hartelijk dank.

Hoogachtend,
D.

de Rechtspraak
Rechtbank Rotterdam
Sector Bestuursrecht

De heer D.

datum 3 januari 2008
onderdeel T1
contactpersoon dhr Z3.
ons kenmerk procedurenummer 07 /1682 WAO STRN T1
        casusnummer
onderwerp het beroep van D. te ###

Geachte heer,

Op uw verzoek met de brief d.d. 21 november zend ik u ter completering van uw dossier hierbij een kopie van gedingstuk A 5 en in afschrift het proces-verbaal.
Een inventarislijst van de stukken van het UWV is door de rechtbank niet ontvangen.

Hoogachtend,
Z3.
griffier

proces-verbaal

RECHTBANK ROTTERDAM

Sector Bestuursrecht
Enkelvoudige kamer

Reg.nr. WAO 07/1682-STRN

Proces-verbaal van het verhandelde ter zitting in het openbaar gehouden op 8 oktober 2007 te Rotterdam.

Zitting hebben mr. S17., rechter, en M9., griffier.

De rechtbank stelt aan de orde de procedure tussen D., eiser, wonende te ###, en de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (vestiging Breda), verweerder, nadat deze is uitgeroepen.

Aanvang: 11.00 uur.

Verschenen: Eiser, bijgestaan door zijn vader.

Partijen hebben - zakelijk weergegeven - het volgende verklaard.

Eiser:
Het is mij bekend dat verweerder vandaag niet aanwezig is.

Eiser voert het woord aan de hand van de door hem overlegde pleitnotities, die aan het proces-verbaal zijn toegevoegd.

Bij punt 8. wordt aangegeven dat de verzekeringsarts rekening gehouden heeft met een urenbeperking van 6 uur per dag. De Centrale Raad van Beroep heeft dit bevestigd in de uitspraak van 4 juli 2006.

Bij punt 12. laat eiser een advertentie zijn, waarbij in 2005 aangekondigd wordt dat er zeer zorgvuldige heronderzoeken zullen plaatsvinden.

De rechtbank:
Bij de vorige uitspraak heeft de rechtbank bepaald dat er een onderzoek dient plaats te vinden naar de gestelde urenbeperking van 6 uur per dag.

Eiser:
Ik ben van mening dat verweerder niet in staat is om over mij te oordelen. Daarom verzoek ik u te oordelen dat verweerder niet over mij mag oordelen.

Bij de keuring door verzekeringsarts dr. K4. in 2005 dacht ik dat hij een onderzoek zou gaan verrichten. Maar deze verzekeringsarts gaf aan dat hij zich daar niet mee bezig hield. Hij zei dat een andere verzekeringsarts dat zal doen.

De rechtbank sluit het onderzoek in deze procedure en deelt mede dat binnen zes weken schriftelijk uitspraak zal worden gedaan behoudens verlenging.

Waarvan is opgemaakt dit proces-verbaal, dat is vastgesteld en ondertekend door de rechter en de griffier.
M9.
S17.