Korte inleiding
1992
In 1992 was ik niet meer in staat mijn werk te doen door
rug- en nekpijn, vermoeidheid, duizeligheid, hoofdpijn, etc.
Achteraf gezien had ik toen een jaar lang
fysiotherapieoefeningen gedaan
waarbij ik mijn nekspieren flink aanspande, terwijl
vanaf mijn jeugd
mijn rug- en nekwervels niet netjes op elkaar staan.
Mijn huisarts vond dat er een psychische oorzaak moest zijn,
en verwees mij naar het Riagg om dat te onderzoeken.
Ik was zo dom om mij dat aan te laten praten.
Later bleek dat mijn huisarts mijn klachten niet serieus nam.
Bij sommige mensen duurt zo'n onderzoek bij het Riagg één dag,
maar ik ben bijna 8 maanden aan het lijntje gehouden waarbij
zelfs geprobeerd is om mij een verdrongen herinnering aan
te praten.
Na acht maanden werd mij verteld dat er geen psychische oorzaak
voor mijn klachten te vinden was. Diegene die mij dat vertelde,
had echter drie weken eerder een brief naar een keuringsarts
gestuurd waarin stond dat het wél psychisch was
(zonder dat er iets psychisch was vastgesteld).
Op dat moment was ik
onder behandeling van manuele therapie.
Vooral het manipuleren van de stand van mijn nekwervels had veel
invloed op mijn klachten. Door die behandeling, en doordat ik
rekening hield met de verminderde belastbaarheid van mijn
nek, ben ik halve dagen gaan werken.
Bij de keuringsarts vertelde ik over de manuele therapie en dat
er geen psychische oorzaak was gevonden. Die keuringsarts had
echter die brief waarin stond dat het wel psychisch was,
maar dat vertelde hij niet.
Van 1992 tot 1997 werkte ik halve dagen. Het leek alsof ik in twee
verschillende werelden leefde. Mijn collega's deden normaal tegen me,
dat was de normale wereld. De andere wereld was de
wereld van het UWV, dat ervaarde ik als een soort "Planet of the Apes".
1993
Toen ik in 1993 voor het eerst las wat
bij het Riagg en
door de keuringsarts
was opgeschreven, vond ik dat zo extreem asociaal en
leugenachtig, dat ik besloot om dat openbaar te maken om anderen
daarvoor te waarschuwen.
Ik was toen al van mening, dat ik dat moest doen ongeacht of iemand
mij zou geloven en ongeacht of het schadelijk voor mij zou zijn.
Daarvoor wist ik niet eens dat zo iets bestond. Verschillende mensen
benadeelden mij doelbewust voor de rest van mijn leven.
Zij deden dat zonder dat ik daar een aanleiding voor had gegeven.
Zij deden dat omdat zij die macht nu eenmaal hadden.
Iets dergelijks had ik in mijn leven nog niet meegemaakt.
In 1993 kwam ik in de WAO. Pas daarna werd ik door
een specialist
onderzocht. De specialist concludeerde dat het probleem met mijn rug- en nekwervels
te maken had. De keuringsarts was echter te ver op dreef om toen nog
zijn mening te wijzigen en heeft daar dus geen rekening mee gehouden.
Dit leidde tot een reeks van rechtszaken en procedures.
1997
In 1997 was ik niet meer in staat om halve dagen te werken. Daardoor kwam
ik weer bij een keuringsarts. Maar in plaats van mij te keuren praatte
hij de vorige keuringsarts na.
Doordat ik mijn werk niet meer kon doen, ben ik verhuisd naar mijn geboortedorp
en ik ben bij mijn moeder gaan wonen.
De huisarts waar ik naar toe ging geloofde echter niet in nekklachten en die
huisarts heeft iets in gang gezet waardoor ik tot op de dag van vandaag geen normaal
gesprek met een huisarts kan houden over mijn nekklachten (in 2025 is dat dus
al 28 jaar aan de gang).
2012
Tot en met 2012 was ik steeds verwikkeld in procedures bij de Rechtbank
over de keuringen van het UWV. Dat is het gevolg van wat er in 1992
mis ging, en komt doordat de keuringsartsen al die tijd
elkaars mening overschrijven.
De keuringsartsen zijn van mening dat ik 6 of 8 uur per dag kan werken,
terwijl ik dat vanwege mijn nekklachten niet kan.
Volgens mij ben ik dan ook nog nooit volgens de regels en richtlijnen gekeurd.
2019 tot en met 2022
2023
In 2023 namen mijn nekklachten toe.
Van het bijhouden van deze website komt nog maar weinig terecht.
2025
In 2025 kan ik op het beste moment van de week even kort met één hand
een stofzuiger van 5kg dragen en met de andere hand stofzuigen. Dat levert
achteraf meestal wel problemen op omdat mijn bovenste nekwervels daar te onstabiel voor zijn.
Dat lijkt nog niet zo erg, er zijn zoveel mensen die dat niet kunnen.
Het grootste probleem is echter op bed liggen.
Als ik lig, dan staat altijd een flinke druk op mijn nek, ondanks
dat mijn bedden inmiddels zo zijn aangepast dat het me beter lijkt om dat
niet meer op mijn website te zetten. Vaak hou ik het maar een half
uur vol om te blijven liggen. Als de pijn oploopt, dan is
twee stuks Tramadol van 50 mg voldoende, maar het duurt te lang
voordag ze beginnen te werken (vijf kwartier) en ze zijn te snel uitgewerkt
(ook vijf kwartier).
Meer weten?
Laatste wijziging van deze bladzijde: juni 2025